Χριστίνα Αντωνιάδου

Το κοσμοπολίτικο Λονδίνο θα είναι το σπίτι μας για τον επόμενο καιρό. Είμαστε έτοιμοι λοιπόν να αναζητήσουμε την κατάλληλη στέγη ξεκινώντας από περιοχές όπως το Hampstead, το Kensington και το Fulham, με στόχο να βρούμε ένα επιπλωμένο 2 bedroom flat σε βολική τοποθεσία ώστε να εξυπηρετεί η συγκοινωνία –για έναν κάτοικο του Λονδίνου αυτό σημαίνει εύκολη πρόσβαση σε σταθμό του tube– και όλα αυτά βέβαια σε μια λογική τιμή. Τελικά όμως αποδεικνύεται πολύ δύσκολο εγχείρημα σε τούτη τη μεγαλούπολη να βρεθεί ένα διαμέρισμα που να συνδυάζει όλες τις παραπάνω παραμέτρους, κυρίως επειδή με τη μεγάλη αφέλεια που μας δέρνει ψάχνουμε σε γειτονιές όπου τα ενοίκια μόνο προσιτά δεν τα λες. Το γεγονός ότι εκτός όλων των άλλων ενδιαφερόμαστε για ένα επιπλωμένο διαμέρισμα δεν διευκολύνει την αναζήτηση. Το αντίθετο μάλιστα.

www.christiantate.co.uk

Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή η επίπλωση, η οποία από άποψη ποιότητας, παλαιότητας, κατάστασης και ντιζάιν είναι… άσ’ τα να πάνε. Σύμφωνα με τη γνωστή ρήση «περί ορέξεως ουδείς λόγος», θα πρέπει να κάνουμε ακριβώς αυτό και να αποφύγουμε κάθε συζήτηση, διότι τα γούστα μπορεί όντως να διαφέρουν από χώρα σε χώρα, κάτι που θεωρητικά προσδίδει ποικιλία στη ζωή και στον πλανήτη μας. Το ίδιο ισχύει για τον όρο «ποιότητα στέγασης». Ακόμα και η απόπειρα ορισμού αυτής της έννοιας μπορεί να αποτύχει, διότι ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Έτσι, η εν λόγω ποιότητα εξαρτάται από τις συνήθειες, την υποκειμενική αντίληψη και τις απαιτήσεις του ενδιαφερόμενου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ενδιαφερόμενη είμαι εγώ. Και συνεπώς και το έτερόν μου ήμισυ.

Κατά την αναζήτηση της κατάλληλης στέγης στο Λονδίνο, εμπλουτίζω τις γενικές μου γνώσεις με μερικές σημαντικές λεπτομέρειες. Ας πούμε, δεν είναι τυχαίο που τα διαμερίσματα ή τα δωμάτια προς ενοικίαση στο Ηνωμένο Βασίλειο λέγονται shoebox, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια για λανθασμένα συμπεράσματα. Ως επί το πλείστον, δεν είναι ούτε πολύ καινούργια ούτε και ηλιόλουστα –αυτός ο όρος έτσι κι αλλιώς δεν συνηθίζεται πολύ σε τούτη την πόλη–, για να μην αναφέρουμε το πόσο ευρύχωρα είναι. Στο Λονδίνο συμβαίνει μάλλον το αντίθετο, διότι τα περισσότερα κτίρια κατασκευάστηκαν είτε τον 18ο αιώνα επί βασιλείας διάφορων μοναρχών, όλοι ονόματι Γεώργιος (I-IV), είτε αργότερα τον 19ο αιώνα επί βασιλείας της Βικτωρίας, καθώς τότε προέκυπτε η μια τεράστια οικοδομική έκρηξη μετά την άλλη. Λόγω της μεγάλης αστικοποίησης, οι εργολάβοι κλήθηκαν να στεγάσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους σε όσο το δυνατόν μικρότερο χώρο. Αυτούς τους περιορισμένους χώρους καλούμαστε εμείς, αιώνες αργότερα, να επισκεφθούμε, ξεκινώντας από κατοικίες ας πούμε τύπου μεζονέτας που ονομάζονται terraced houses. Εδώ βέβαια δεν μιλάμε για μεζονέτες όπως τις εννοούμε σήμερα, αλλά για κτίρια όπου κάθε όροφος είναι 40-60 μέτρα. Πρόκειται για οικήματα γεωργιανής αρχιτεκτονικής, τα οποία δεν ξεχωρίζουν μόνο από το κλασικό καφέ τουβλάκι τους αλλά και από την άθλια θα τολμούσα να πω κατασκευή τους, καθώς δεν διαθέτουν ηχομόνωση και χρήζουν άμεσης ανακαίνισης.

www.bleakhouse.london/blogs/news/hidden-hampstead-london

Όταν μετά από αρκετά τέτοια κτίρια έχουμε πλέον φρικάρει και τολμούμε να ρωτήσουμε: Could you show us something… newer, please?, ο μεσίτης προσπερνάει απλά έναν αιώνα και μας δείχνει «πιο καινούργια» διαμερίσματα. Εμβρόντητοι διαπιστώνουμε ότι και σ’ αυτά, που χρονολογούνται από την εποχή της βασίλισσας Βικτωρίας, υπάρχουν επίσης σημαντικά προβλήματα. Θα περιοριστώ μόνο στο πιο ασήμαντο: πόρτες και παράθυρα που τρίζουν και μαγκώνουν σε απίστευτο βαθμό και τα οποία μπορείς να ανοίξεις μόνο αν ενώσεις τις δυνάμεις σου με κάποιον άλλον. Οι ιδιοκτήτες των κατοικιών έχουν την πολυτέλεια να μπορούν να νοικιάζουν τέτοια απαράδεκτα διαμερίσματα –τα οποία άντε να συνηθίσεις αν δεν έχεις μεγαλώσει στο Ηνωμένο Βασίλειο– εξαιτίας της τεράστιας ζήτησης. Γιατί να διατηρήσουν ένα σπίτι σε καλή κατάσταση, όταν νοικιάζεται εύκολα και χωρίς κανένα μέτρο εκσυγχρονισμού και κυρίως χωρίς να μπουν στα έξοδα που συνεπάγεται μια τέτοια ανακαίνιση;

www.pinterest.co.uk

Οι λάτρεις αυτού του τύπου κτιρίων μετά από τούτη τη φρικτή περιγραφή ίσως και να με κακοχαρακτηρίσουν, ίσως και να με αποκαλέσουν ακαλλιέργητη, ίσως και να θεωρούν ότι δεν έχω ιδέα από αρχιτεκτονική. Και πιθανότατα να έχουν και δίκιο. Ομολογουμένως οι προσόψεις αυτών των κτιρίων είναι όμορφες. Αλλά είναι αυτός λόγος για να πας να μείνεις εκεί μέσα; Περνάω καθημερινά μπροστά από εκατοντάδες αρχιτεκτονικά θαύματα αυτού του είδους και μπορώ να τα χορτάσω σε τέτοιο βαθμό που να μη μου κάνουν πλέον καμία εντύπωση μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας του Λονδίνου. Αν πάντως προτιμάτε οι τοίχοι του σπιτιού σας να είναι θεόστραβοι και τα πατώματα να ταλαντεύονται σε κάθε σας βήμα, τότε να είστε σίγουροι ότι θα απολαύσετε αυτά τα κτίρια στο έπακρον. Ελπίζω ωστόσο, παρά την ευτυχία που θα νιώθετε μέσα σ’ αυτά, να δείξετε κατανόηση που εγώ προτιμώ κάτι που να καλύπτει τις πρακτικές μου ανάγκες.

www.hiveminer.com

Μετά από μια έρευνα αγοράς που διήρκεσε δύο εβδομάδες, μπορώ να καταλήξω σε ένα πρώτο συμπέρασμα: Από όλα τα δωμάτια των λονδρέζικων σπιτιών το μπάνιο είναι μακράν αυτό που εγείρει τα περισσότερα ερωτήματα, σύμφωνα πάντα με τη δική μου ηπειρωτική-ευρωπαϊκή αντίληψη. Χρησιμοποιώ τον όρο «ηπειρωτική-ευρωπαϊκή» για να τονίσω ότι είμαι ανεπηρέαστη από την αγγλοσαξονική νοοτροπία. Μέχρι τώρα θεωρούσα δεδομένο ότι υπάρχουν πραγματικά μυστήρια στον κόσμο που παραμένουν άλυτα, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη της Ατλαντίδας, η κατασκευή των πυραμίδων ή ο περίεργος θάνατος της Marilyn Monroe. Η επίσκεψη όμως σε ουκ ολίγα διαμερίσματα του Λονδίνου επισκιάζει οριστικά και αμετάκλητα όλα τα παραπάνω αινίγματα. Οι αγαπητοί αναγνώστες παρακαλούνται να δώσουν προσοχή στα εξής στοιχεία που αφορούν το μπάνιο στο Ηνωμένο Βασίλειο και να ζητήσουν εξηγήσεις: Γιατί στα βρετανικά νοικοκυριά χρησιμοποιούνται δύο ξεχωριστές βρύσες – μία για το κρύο και μία για το ζεστό νερό; Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έκπληκτη αντίδραση των Βρετανών όταν πάει η συζήτηση σ’ αυτό το θέμα – η οποία αντίδραση συνδυάζεται με μια εξίσου έκπληκτη ερώτηση: Ε, και πώς πρέπει να είναι οι βρύσες δηλαδή; Προσπαθώντας να βρεις μια εξήγηση για κάτι που στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι αυτονόητο, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς με την αντίστοιχη έκφραση στο πρόσωπο τι στο καλό συμβαίνει. Αλήθεια τώρα, από τη βικτωριανή εποχή μέχρι σήμερα δεν έχουν πάρει χαμπάρι την εφεύρεση της μπαταρίας με μίκτη, η οποία παρέχει τη δυνατότητα να αναμιγνύει κανείς ζεστό και κρύο νερό χωρίς να κινδυνεύει από εγκαύματα ή από χιονίστρες; Η απάντηση του ντόπιου είναι συνήθως: Τώρα κατάλαβα, τι εννοείς… τις βρύσες που κάποιοι για ανεξήγητους λόγους έχουν στην κουζίνα τους! Το ύφος ανακούφισης που παίρνει το πρόσωπό σου θα έδινε σε κάποιον την ψευδαίσθηση ότι η συζήτηση βαίνει καλώς: Ακριβώς αυτές τις βρύσες εννοώ! Απλά να υπάρχουν σ’ όλο το σπίτι! Τα γουρλωμένα μάτια του Βρετανού όμως, σε συνδυασμό με ένα βλέμα που μαρτυρά έντονη κριτική, επιτρέπει ένα και μόνο συμπέρασμα: ότι δηλαδή μόλις σε έχει τοποθετήσει στην κατηγορία «κακομαθημένο άτομο μέχρι έκει που δεν παίρνει»: Σ’ ΟΛΟ το σπίτι;! Και για ποιό λόγο παρακαλώ;

www.reddit.com

Αυτός ο δοκιμασμένος μηχανισμός έχει διαδοθεί με μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση τούτο εδώ το βασίλειο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική που υποτίθεται ότι υπάρχει από πίσω: ότι δηλαδή η πίεση του νερού είναι χαμηλή, τόσο στο δίκτυο ύδρευσης όσο και στις δεξαμενές ζεστού νερού στις σοφίτες. Πρόκειται ασφαλώς για ελλείψεις που σε μια χώρα-μέλος των G7 μπορούν να αποκατασταθούν χωρίς να χρειάζεται να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια, αρκεί βέβαια να υπάρχει η απαιτούμενη βούληση. Ίσως να οφείλεται όμως απλά και μόνο στη βρετανική συνήθεια να γεμίζεις την μπανιέρα με νερό αντί να κάνεις ντους. Συνεπώς, σύμφωνα με την ίδια νοοτροπία, γεμίζουμε με νερό το νιπτήρα για να πλύνουμε τα χέρια μας. Ή μήπως και το πρόσωπο; Σύμφωνα με το μότο «Long live the Queen!» σ’ αυτή τη χώρα, οι άνθρωποι προτιμούν να τηρούν πιστά τις παραδόσεις.

www.keepcalm-o-matic.co.uk

Για λόγους υγειονομικού ενδιαφέροντος, δεν μου ξεφεύγει ούτε η επόμενη αξιοσημείωτη λεπτομέρεια του λονδρέζικου μπάνιου, που δεν είναι άλλη από το δάπεδο. Αδιάσειστο στοιχείο ότι βρίσκεται κανείς στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η μοκέτα, που τοποθετείται σε ένα χώρο στον οποίο όλη η υπόλοιπη Ευρώπη για ευνόητους λόγους περνάει πλακάκια. Μην μπορώντας να το πιστέψω, το βλέμμα μου έχει καρφωθεί στην καλειδοσκοπική ασχήμια που ξετυλίγεται κάτω από τα πόδια μου. Πονάνε τα μάτια μου στη θέα τέτοιας κακογουστιάς. Προσπαθώ να ανακαλύψω έστω και έναν πρακτικό λόγο για μια τέτοια επιλογή, και παρά την προσπάθεια που καταβάλλω μπορώ να δεχτώ ως μόνο επιχείρημα τη ζέστη που ίσως να παρέχει στο χώρο. Αλλά και πάλι οι παράτολμοι χρωματικοί συνδυασμοί που έχουν τα σκοτσέζικα καρό και τα floral μοτίβα, ο συρφετός γεωμετρικών σχημάτων και οι μπορντούρες –για να αναφέρω μόνο μερικές από τούτες τις ευφάνταστες εικόνες– δεν έχουν καμία λογική εξήγηση. Ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ιδιοκτήτης επιλέγει αυτή την κακογουστιά ή ενδεχομένως –ακόμη χειρότερα– βρίσκει όλη αυτή τη διακοσμητική υπερβολή εξαιρετικά κομψή…

www.tartancarpets.co.uk

Έτσι, καθώς αυτά τα παλιά και φθαρμένα σπίτια είναι πανάκριβα και ανάλογα με τη συνοικία ένα 2 bedroom flat μπορεί να κοστίζει 300-600 λίρες την εβδομάδα, δεν είναι απορίας άξιον που έπειτα από δύο εβδομάδες δεν έχουμε βρει ακόμα ένα διαμέρισμα 60-70 τετραγωνικών που θα μπορούσε να ανταποκριθεί κάπως σ’ αυτό που έχουμε στο νου μας. Αντιλαμβάνομαι ότι το ενοίκιο υπολογίζεται ανά εβδομάδα μάλλον για ευνόητους λόγους: διότι είναι πανάκριβο και ακούγεται πιο εύπεπτο αν το ζητήσεις έτσι. Μ’ αυτό τον τρόπο ο υποψήφιος ενοικιαστής χρειάζεται λίγο χρόνο ώσπου να πολλαπλασιάσει το ποσό επί τέσσερα και να υπολογίσει το πραγματικό ενοίκιο ανά μήνα – έτσι, το μεγάλο σοκ για το ύψος του ενοικίου που πρόκειται να πληρώσει το παθαίνει αργά ή γρήγορα ανάλογα με τις μαθηματικές του ικανότητες. Οι μεσίτες μου εξηγούν το προφανές, ότι δηλαδή μόνο με συγκατοίκηση μπορεί να ανταποκριθεί κανείς στο βάρος αυτών των ανήκουστα υψηλών ενοικίων. Επομένως, οι Βρετανοί και οι ξένοι που ζουν στο Λονδίνο –μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπους από όλες τις γωνιές της γης– συγκατοικούν συνήθως σε ένα διαμέρισμα με κοινή τουαλέτα και κουζίνα όχι μόνο ως φοιτητές αλλά πολύ συχνά και αρκετά χρόνια μετά τη φοιτητική ζωή. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου σ’ αυτή τη μεγαλούπολη θα γνωρίσω επανειλημμένως ανθρώπους –και μάλιστα μεγαλύτερους σε ηλικία– οι οποίοι ενοικιάζουν μόνο furnished flats –συνεπώς δεν διαθέτουν καν δικά τους έπιπλα– και ίσως γι’ αυτό τους χαρακτηρίζει μια μεγάλη ευκολία στο να μετακομίζουν.

www.homely.com.au

Ένας ενοικιαστής λοιπόν μπορεί να μετακομίζει κάθε έξι μήνες βάζοντας τα λιγοστά υπάρχοντά του σε τέσσερις χάρτινες κούτες και πηγαίνοντας να συγκατοικήσει με εντελώς άγνωστους ανθρώπους, τους οποίους εγκαταλείπει πάλι μετά από έξι μήνες παίρνοντας μαζί του τις ίδιες κούτες και πηγαίνοντας να μοιραστεί πάλι με εντελώς άγνωστους ανθρώπους την επόμενη κοινή κουζίνα και το μπάνιο – και πολύ συχνά ακόμα και το κρεβάτι. Ναι, καλά διαβάσατε, το κρεβάτι! Και μάλιστα όχι για λόγους σεξουαλικού ενδιαφέροντος ούτε και για άλλους λόγους που ευνοούν μια κάπως πιο στενή συνύπαρξη. Ειλικρινά, εξετάζω σοβαρά το ενδεχόμενο να έχω πρόβλημα ακοής καθώς ακούω την αφήγηση μιας ενθουσιασμένης γυναίκας η οποία ξετρελάθηκε που ξεσπιτώνεται επειδή το καινούργιο της δωμάτιο διαθέτει ένα σούπερ μαλακό στρώμα. Το γεγονός ότι πρόκειται να μοιραστεί τόσο το δωμάτιο όσο και το εξαιρετικό τούτο στρώμα με ένα άλλο άτομο δεν φαίνεται να την απασχολεί ιδιαίτερα. Όποιος ζει στο Λονδίνο θα πρέπει αναγκαστικά να προσαρμοστεί σε συνθήκες μεγαλύτερης εγγύτητας με τους συνανθρώπους του. Οι στενές επαφές δεν συνηθίζονται μόνο στο tube, αλλά προφανώς και στο σπίτι.

www.unsplash.com

Μετά την τρίτη εβδομάδα έχουμε ήδη δει αρκετά διαμερίσματα στο Hampstead, στο Kensington, στο Fulham και στις γύρω περιοχές. Επιβάλλεται πλέον η λήψη μιας γρήγορης και ξεκάθαρης απόφασης όπως αρμόζει σε ενήλικες. Επομένως, ανταλλάσσουμε το παραδοσιακό, κλασικό βρετανικό Δυτικό Λονδίνο με το Ανατολικό, το οποίο μόνο υποτυπωδώς μας θυμίζει σε ποια πόλη ζούμε πράγματι. Και για δες… βρισκόμαστε σε ένα ολοκαίνουργιο, τσίλικο διαμέρισμα, σε ένα λιτό, βαρετό κτίριο, το οποίο όμως ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενός σύγχρονου Ευρωπαίου που δεν έχει αγγλοσαξονική νοοτροπία. Απολύτως τίποτα δεν έχει παρεισφρήσει εδώ από τη βικτωριανή, πόσο μάλλον από τη γεωργιανή εποχή, και ακόμα κι αν έχει, χάνεται ανάμεσα στους πολλούς ουρανοξύστες. Θα εγκατασταθούμε λοιπόν ευτυχισμένοι και ευχαριστημένοι σε έναν αδιάφορο και ούτε καν ευπαρουσίαστο ουρανοξύστη με θέα στο νερό… στο Canary Wharf.

www.cityam.com

Μετάφραση από τα γερμανικά: Πελαγία Ξεπαπαδάκου

Φιλολογική επιμέλεια: Βασίλης Πάγκαλος

Copyright 2018 Christina Antoniadou / All rights reserved 

Beitragsbild:www.keepcalm-o-matic.co.uk