Χριστίνα Αντωνιάδου

 

 

Όταν μετακομίζει κανείς από μια ζεστή χώρα στο Λονδίνο μόνο με δύο βαλίτσες, τότε καλά θα κάνει να αφήσει τα καλοκαιρινά ρούχα πίσω, εκεί δηλαδή όπου έχουν και νόημα. Διότι εξαιρώντας κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, για ένα πράγμα μπορείς να είσαι σίγουρος: ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο σε περιμένει μόνο μία εποχή, η… απροσδιόριστη, κατά την οποία ως επί το πλείστον κάνει κρύο, φυσάει και βρέχει. Είναι σαν να μεταβαίνεις από την άνοιξη κατευθείαν στο φθινόπωρο. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε: «Στην Αγγλία υπάρχουν δύο ημέρες που γιορτάζονται μεγαλοπρεπώς: τα Χριστούγεννα και το καλοκαίρι». Σε περίπτωση δε που κατ’ εξαίρεση ο καιρός είναι καλοκαιρινός, επικρατεί μια συλλογική γκρίνια λόγω της ανυπόφορης ζέστης που τους έχει παραλύσει – και για του λόγου το αληθές αρκετοί καταλήγουν στο νοσοκομείο με heatstroke, αν δεν έχουν προλάβει να βουτήξουν πρωτύτερα στο σιντριβάνι του Trafalgar Square για να δροσιστούν. Ένα άλλο ρητό που περιγράφει εύστοχα την κατάσταση που επικρατεί σε καθημερινή βάση στο Λονδίνο, και μάλιστα ανεξάρτητα από την εποχή, είναι αυτό που αναφέρεται στις εναλλαγές του καιρού: “If you don’t like the weather, wait ten minutes.” Μια χαρά λύση βρήκε ο καλός Θεούλης για να μην υπάρχει ποτέ πλήξη στον Τάμεση.

https://www.thesun.co.uk

Ας επιστρέψουμε όμως στο περιεχόμενο της βαλίτσας: Σιγά μη σου δοθεί η ευκαιρία εδώ στα βόρεια να φορέσεις σορτς, εξώπλατα μπλουζάκια και crop tops. Θεωρητικά σχεδόν ποτέ! Έτσι τουλάχιστον θα υπέθετε κανείς, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική θέση της χώρας, την παραπάνω αναλυτική παράγραφο και την κοινή λογική… Αμ δε! Όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή, η θεωρία και η πράξη απέχουν παρασάγγας μεταξύ τους, γεγονός το οποίο θα βιώσω επανειλημμένα στο Λονδίνο. Ενώ εμείς οι «ξένοι» κυκλοφορούμε ακόμα και στο αγγλικό καλοκαίρι με μακρύ παντελόνι, μπουφάν και κλειστά παπούτσια, οι Βρετανοί και κυρίως οι Βρετανίδες διαθέτουν μεγαλύτερη ή ακόμα και μικρότερη επιλογή ρούχων – όπου ο όρος «μικρότερη» αναφέρεται στις περιορισμένες διαστάσεις των ενδυμάτων, όπως θα καταλάβει αμέσως ο αξιότιμος αναγνώστης.

Το Παρασκευοσαββατοκύριακο στην Αγγλία προορίζεται για πάρτι, κι αυτό σημαίνει bye bye παλτό –με την προϋπόθεση ότι υπάρχει παλτό στην ντουλάπα τους– και hello καλοκαιρινό φόρεμα! Οι βέρες Αγγλίδες δεν χαραμίζουν το party outfit τους για μικροπράγματα όπως οι πολικές θερμοκρασίες… Έτσι λοιπόν ούτε η κρύα χειμωνιάτικη νύχτα ούτε ο παγωμένος αέρας τις εμποδίζει να δείξουν τα κατάλευκα πόδια τους σε συνδυασμό με ψηλοτάκουνα καλοκαιρινά πέδιλα. Σημειωτέον δεν φοράνε καν καλσόν. Κατά τη διάρκεια της μονοετούς παραμονής μου στο Λονδίνο δεν νομίζω να είδα καμία κυρία με λεπτό, διάφανο καλσόν. Επίσης τα κορίτσια με μαθητικές στολές φορούν μόνο κάλτσες μέχρι το γόνατο. Και επειδή δεν υπέπεσαν στην αντίληψή μου πορείες διαμαρτυρίας με πανό, πλακάτ και διεκδικητικά συνθήματα τύπου: «κάτω τα καλσόν, ζήτω τα γυμνά πόδια», κάτι μου λέει ότι τούτο το αξεσουάρ για κάποιον απροσδιόριστο λόγο δεν μπόρεσε ποτέ να διασχίσει τη Μάγχη. Παραμένει άλυτο μυστήριο για μένα πώς οι νεαρές και οι ελαφρώς μεγαλύτερες σε ηλικία Λονδρέζες ντύνονται με τρόπο ο οποίος, για να το θέσουμε κομψά, δεν συμβαδίζει καθόλου με τις εξωτερικές θερμοκρασίες. Μα πώς βγαίνουν με τέτοια άνεση τα βράδια κυκλοφορώντας με ένα τόσο αποκαλυπτικό outfit, χωρίς να πεθαίνουν από το κρύο ή έστω να πουντιάζουν; Saturday night fever, δηλαδή Πυρετός το Σαββατόβραδο αλά John Travolta, χωρίς κανονικό πυρετό μετά; Προφανώς το κρύο δεν το αισθάνονται. Ή «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος», που λέει και ο λαός. Συνεπώς, μιας και βρίσκεσαι στο Λονδίνο, θα πρέπει να υποφέρεις ή απλά να γίνεις παγωτό κασάτο.

https://www.independent.ie

Στο Λονδίνο τα μικροσκοπικά φορέματα των εν λόγω γυναικών δίνουν νόημα στη φράση «δεν έχω τι να βάλω». Έτσι λοιπόν, ένα Σαββατόβραδο παραλίγο να πέσει πάνω μου μια γυναίκα με ένα τσιτάκι, στο μπροστινό μέρος του οποίου χρησιμοποιήθηκε ελάχιστο ύφασμα, ενώ εξίσου αποκαλυπτική είναι η θέα και στο πίσω μέρος, δηλαδή στην πλάτη. Αυτά τα δύο ρετάλια, το μπρος και το πίσω, συγκρατούνται μεταξύ τους στο πλάι μόνο με κάτι στενές λωρίδες από το ίδιο ύφασμα, επιτρέποντας να φανεί ακόμη περισσότερη γύμνια. Παρατηρώ το φουστάνι από το πλάι, μήπως ανακαλύψω κάποιο εξίσου μικροσκοπικό εσώρουχο, ένα tanga, ένα string, ένα κατιτίς… Τίποτε απ’ όλα αυτά όμως δεν αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Άσε το σουτιέν… ούτε καν. Προφανώς προτίμησε να αφήσει στο σπίτι τα… περιττά εσώρουχα, για να μη διαγράφεται τίποτα κάτω από το τσιτάκι που εφαρμόζει τόσο στενά. Τι να πω; Πραγματικά θαυμάζω την τόλμη της! Ντύνεται όπως της αρέσει χωρίς να την νοιάζουν τα σχόλια που ενδεχομένως θα εισπράξει. Αυτό θα πει να ζεις σε προηγμένη χώρα και να απολαμβάνεις την ελευθερία σου. Βέβαια μ’ αυτόν τον τρόπο δεν μένει τίποτα κρυφό για τους άναυδους παρατηρητές, πόσο μάλλον για εκείνους που με κάτι τέτοια τους τρέχουν τα σάλια. Η αλήθεια είναι ότι μόνο οι τουρίστες παθαίνουν πλάκα με τη νυχτερινή ζωή της Αγγλίας και παρακολουθούν ελαφρώς πελαγωμένοι τα ημίγυμνα party animals, διότι οι Άγγλοι είναι προ πολλού εξοικειωμένοι μ’ αυτό το θέαμα, καθώς επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ Παρασκευής και Σαββάτου: γυναίκες μόνο υποτυπωδώς ντυμένες περπατούν πάνω κάτω στους δρόμους μέσα στην παγωμένη νύχτα, με αέρα, βροχή, μερικές φορές ακόμη και με χιόνι, χωρίς να έχουν μαζί τους κάτι που να μοιάζει αμυδρά με πανωφόρι ή με κασκόλ για να πάνε στο επόμενο club. Ομολογουμένως, τα εν λόγω αξεσουάρ, που θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη θερμοκρασία του σώματος σε κάπως φυσιολογικά επίπεδα, είναι απίστευτα ανιαρά και τα φοράνε συνήθως κάτι συντηρητικά ανθρωπάκια. Διότι πώς μπορείς με ένα παλτό να αναδείξεις φορέματα τέτοιου είδους, που όπως φαίνεται είναι και το ζητούμενο;

Πάντως αν οι κοπέλες αυτές ζούσαν στην Ελλάδα και διέθεταν Ελληνίδες μάνες, δεν υπήρχε περίπτωση να βγουν έτσι έξω. Ξέρετε τι εννοώ… Τη μάνα του γνωστού είδους, που όταν έχεις φτάσει με το ασανσέρ σχεδόν στο ισόγειο, σου φωνάζει από τον τέταρτο όροφο, έτσι ώστε να το ακούσει όλη μα όλη η πολυκατοικία, και οι από πάνω αλλά κυρίως οι από κάτω: Καλέ δεν σε πρόλαβα! Τη ζακετούλα σου ξέχασες να πάρεις μαζί! Και επειδή εσύ κάνεις την κουφή και την Κινέζα μαζί, διότι έξω σκάει ο τζίτζικας, η δόλια Ελληνίδα μανούλα βρίσκει αμέσως τη λύση και τρέχει στην μπαλκονόπορτα, την ανοίγει διάπλατα για να φωνάξει σε κατάσταση πανικού και με τρόπο ώστε να το πάρουν χαμπάρι και οι υπόλοιπες πολυκατοικίες της γειτονιάς: Έλα… καλά που την είδα τη ζακέτα! Σου τη ρίχνω απ’ το μπαλκόνι. Πιάσ’ την! Θα πουντιάσεις! Το είπαν και στην τηλεόραση ότι θα κάνει κρύο το βράδυ. Καλέ πιάσ’ την σου λέω… Και τη ρίχνει τη ζακέτα λοιπόν και θες δε θες την πιάνεις την αναθεματισμένη στον αέρα για να μην πέσει κάτω και λερωθεί. Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση η γειτονιά θα γίνει πιθανότατα μάρτυρας ενός ακόμη εξάψαλμου με θέμα το ατελείωτο πλύσιμο, το καθάρισμα και κυρίως την αχαριστία που υπονοείται. Κάπως έτσι γίνεται λοιπόν και οι κόρες με Ελληνίδα μητέρα –κακές γλώσσες λένε μάλιστα ότι παρόμοιες καταστάσεις παρατηρούνται κατά καιρούς και σε γιους– κουβαλάνε σε κάθε έξοδο ζακέτα, κι ας έχει καύσωνα. Αν το φαινόμενο αυτό που λέγεται Ελληνίδα μάνα υπήρχε και στην Αγγλία, το Λονδίνο τα Σαββατοκύριακα θα ήταν μια άλλη πόλη! Έλα όμως που οι Αγγλίδες δεν διαθέτουν αυτή τη θεά Ελληνίδα μάνα, μανούλα, μαμά… οπότε μου δίνεται κι εμένα η ευκαιρία να γράψω τούτη την ιστορία.

https://www.youtube.com/watch?v=xCE6_W_qge

Δεδομένου ότι και η δική μου Ελληνίδα μάνα μού έμαθε να ντύνομαι σαν κρεμμύδι, έχω μια έντονη, ίσως και υπερβολική ευαισθησία στο ψύχος. Και επειδή είμαι και πρακτικός άνθρωπος, δεν περιμένω πολικές θερμοκρασίες για να κουκουλωθώ με φουσκωτό μπουφάν, κασκόλ, σκούφο, γάντια κλπ. Μια ματιά στον καθρέφτη μού επιβεβαιώνει δυστυχώς ότι με τέτοια περιβολή  μόνο κομψή δεν με λες, το αντίθετο μάλλον: πρόκειται για μια καθόλου κολακευτική εμφάνιση. Γι’ αυτό τον λόγο ζηλεύω τις Βρετανίδες και μάλιστα τις θαυμάζω κιόλας για το πώς καταφέρνουν και δεν προσβάλλονται συνεχώς από παντός είδους φλεγμονές όταν βγαίνουν με τα καλοκαιρινά τους ρούχα μέσα στο χειμώνα. Εγώ απλά θα είχα καταλήξει στην εντατική κάποιου νοσοκομείου…

Ένας γνωστός μου, που ζει χρόνια στο Λονδίνο και στον οποίο εκφράζω κάποια στιγμή την απορία μου σχετικά με τις φλεγμονές, δεν στέκεται τόσο στο ιατρικό σκέλος και μου λέει ότι το θέμα έχει μια πολύ απλή, ετυμολογική εξήγηση. Και ενώ περιμένω να ακούσω μια τεκμηριωμένη κοινωνικο-ιστορική ανάλυση που να εμπλέκει και τον γεωγραφικό παράγοντα, ο μακρινός συγγενής του Μπαμπινιώτη μου αναφέρει το not at all politically correct επιχείρημα ότι απλώς πρόκειται για έναν ως επί το πλείστον άσχημο λαό. Γι’ αυτό και οι γυναίκες τους βρήκαν αυτόν τον τρόπο να προσελκύσουν τα βλέμματα των ανδρών, γιατί αλλιώς… ποιος θα γυρίσει να τις κοιτάξει; Άσε που το λέει και η λέξη: Είναι Άγγλοι! Εννοείται ότι η έκφραση του προσώπου μου φανερώνει ότι δεν αρκούμαι σε τούτη την απαράδεκτη εξήγηση, ενώ πέρα από το περιεχόμενο δεν καταλαβαίνω καν τον ετυμολογικό παραλληλισμό. Ο γνωστός μου φυσάει με τρόπο ειρωνικό και με ρωτάει: Καλά, αγγλικά δεν μιλάς; Μη μου πεις ότι δεν ξέρεις πώς είναι ο «άσχημος» στα αγγλικά; Για πόσο άσχετη με πέρασε; Φυσικά και το γνωρίζω, γι’ αυτό και του πετάω τη λέξη στα μούτρα: ugly! Μου κλείνει το ένα μάτι και με θριαμβευτικό ύφος μου απαντάει: Βλέπεις λοιπόν γιατί οι Άγγλοι λέγονται έτσι; Όνομα και πράγμα!

http://inflammations.blogspot.com/2016/01/kidney-inflammation-causes-nephritis.html

Όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να αναζητήσω αλλού τη λύση. Μια επίσκεψη στην κομμώτριά μου τη Michelle ως συνήθως ξεκαθαρίζει τα πράγματα από εθνογραφικής άποψης, γι’ αυτό και της θέτω αυτή την ερώτηση σχετικά με τις φλεγμονές και προσθέτω τα νεφρά και τους πνεύμονες ως τυπικά παραδείγματα ευαισθησίας. Εννοείται πως δεν αναφέρω τίποτα για τον γνωστό μου με τις αμφιλεγόμενες γνώσεις στον τομέα της ετυμολογίας. Και ο σύζυγός μου είχε πάντα την ίδια απορία. Είναι Γερμανός, γι’ αυτό, μου χαμογελάει από τον καθρέφτη η Michelle και εγώ χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη στον κόσμο με τέτοιες απορίες.

Μετά από τρία χρόνια γάμου, το ζευγάρι έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Βρετανοί –σε σύγκριση με τους Γερμανούς– απλά δεν είναι τόσο ευαίσθητοι στο κρύο. Αυτό ξεκινά ήδη από τη βρεφική τους ηλικία. Μου περιγράφει με λεπτομέρειες πώς η Γερμανίδα κουνιάδα της στη Στουτγάρδη κουκουλώνει το μωρό της πριν από κάθε βόλτα με το καρότσι – και με την ευκαιρία συμπληρώνει πόσο περιττό και λάθος είναι όλο αυτό. Εμείς δεν κάνουμε αυτές τις υπερβολές. Από την αρχή. Ήδη από την κοιλιά. Στη συνέχεια μου περιγράφει πώς μια φορά ο σύζυγός της φρίκαρε όταν είδε μια έγκυο γυναίκα να περπατά χειμώνα καιρό στους δρόμους του Λονδίνου με την κοιλιά έξω. Λες αυτό να είναι όντως μια μορφή διά βίου σκληραγώγησης; σκέφτομαι φωναχτά. I am sure, it is! νεύει καταφατικά με ενθουσιασμό και μου λέει ξανά για την κουνιάδα της. Πράγματι δεν φαίνεται να εγκρίνει ούτε αυτήν ούτε και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τούτο το θέμα. Μα είναι δυνατόν να φοράει στο μωρό χοντρές κάλτσες; Το είδωλό της, που βλέπω στον καθρέφτη, αποκαλύπτει ότι πρόκειται για ανεπανόρθωτο σφάλμα, και αρχικά αποκρίνομαι στο βλέμμα της με κάθε επιφύλαξη. Όταν τη ρωτώ ευθύς αμέσως γιατί είναι τόσο κατακριτέο αυτό, απαντά ότι οι Άγγλοι δεν φορούν κάλτσες στα παιδιά τους. Διότι δεν υπάρχει λόγος! Άκουσον, άκουσον! Σκέφτομαι εν τάχει πού έχω συναντήσει κάτι παρόμοιο και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πιθανόν να οφείλεται στα αγγλοσαξονικά γονίδια, διότι και στις ΗΠΑ το φαινόμενο κρύο –αν τέλος πάντων το αντιλαμβάνονται ως κρύο, πράγμα για το οποίο τολμώ να πω ότι διατηρώ τις αμφιβολίες μου– αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο. Κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί σε κάποιον εσωτερικό χώρο, που σημαίνει δωμάτια κλιματιζόμενα στο φουλ και άρα συνθήκες παγετού, εγώ τουρτουρίζω από το κρύο, ενώ οι γονείς αφήνουν τα παιδιά και τα μωρά τους να τρέχουν, να κυλιούνται, να μπουσουλούν και να σέρνονται ξυπόλητα και ημίγυμνα γύρω γύρω. Αλλά προφανώς τα περισσότερα απ’ αυτά δεν παθαίνουν τίποτα και επιβιώνουν, διαφορετικά οι Αγγλοσάξονες θα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης εδώ και πολύ καιρό. Από κρυοπαγήματα.

Tourists discovering US air conditioning 

https://www.reddit.com

Και στη Νότια Αφρική έχω δει σε θερμοκρασίες γύρω στους δέκα βαθμούς παιδιά –εννοείται λευκά– να μη φοράνε κάλτσες ή παπούτσια, ασχέτως αν βρίσκονται μέσα ή έξω από το σπίτι, και μάλιστα όχι επειδή οι γονείς τους δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να τους παρέχουν αυτή την πολυτέλεια. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους πιο βασικούς λόγους που οι Βρετανοί έχουν καταφέρει να κατακτήσουν όλον τον κόσμο, ενώ άλλοι λαοί της Ευρώπης όχι. Πόσα να καταφέρεις αλήθεια όταν δεν κουνιέσαι από τη θέση σου και είσαι μονίμως αραχτός δίπλα στη σόμπα φορώντας χοντρές παντόφλες.

https://siberiantimes.com

Η Michelle έχει να διηγηθεί κι άλλο ένα περιστατικό από την κοινή της ζωή με τον Γερμανό σύζυγό της. Ήταν στην αρχή της σχέσης τους όταν την επισκέφθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο για τα Χριστούγεννα. Νωρίς το πρωί εκείνος εξαφανίστηκε στο μπάνιο και, αφού έφαγε τον κόσμο να ψάχνει, βγήκε πάλι ελαφρώς ταραγμένος: Honey, where is the heater in the bathroom? Δεδομένου ότι ήταν Δεκέμβριος και είχε κρύο, ερωτήματα τέτοιου είδους είναι απολύτως δικαιολογημένα, θεωρώ. Η Michelle το έβλεπε ήδη τότε από μια διαφορετική οπτική γωνία, συγκεκριμένα από τη λονδρέζικη, και απάντησε πολύ σοβαρά στο άλλο της μισό να αφήσει το καυτό νερό να τρέχει στην μπανιέρα (οι Άγγλοι από όσο ξέρω δεν συνηθίζουν να κάνουν ντουζ, αλλά γεμίζουν την μπανιέρα), έτσι ώστε οι υδρατμοί να ζεστάνουν επαρκώς το χώρο. Ο τότε φίλος και σημερινός σύζυγός της νόμισε πραγματικά ότι του έκανε πλάκα και μόνο με τα χρόνια συνειδητοποίησε ότι τους Βρετανούς δεν τους λες και γαλαντόμους όταν πρόκειται για θέρμανση. Για να το επιβεβαιώσει αυτό, η κομμώτρια μου ξεκαθαρίζει: Η θέρμανση θα ανάψει μόνο όταν έχει πραγματικά κρύο. Καλύτερα να μη ζητήσω τον ορισμό του «πραγματικού κρύου», διότι όπως φαίνεται το θέμα είναι καθαρά υποκειμενικό…

https://uk.style.yahoo.com

Ας επιστρέψουμε στις υποτυπωδώς ντυμένες νεαρές γυναίκες: αυτές –κατά τα λεγόμενα της Michelle– ξέρουν μια χαρά πόσο κρύο και αέρα έχει έξω, αλλά ακόμα κι έτσι δεν βρίσκουν κανέναν λόγο να στερηθούν τη μίνι φούστα και τη στενή μπλούζα. That’s why you start drinking at home, even before you go out. Έτσι λοιπόν, αν ψιλοφτιαχτείς ήδη από το σπίτι πριν ξεκινήσεις χαλαρά το βράδυ σου, έχεις διπλό όφελος: αφενός κάνεις οικονομία, αν συγκρίνεις τις τιμές που έχουν τα ποτά στο club ή στην pub, αφετέρου ανεβαίνει η διάθεση αλλά και η θερμοκρασία του σώματος, και μάλιστα ουκ ολίγον. Πάντα γνώριζα ότι η γιορτή, η διασκέδαση και το πάρτι στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης συνοδεύονται από τρία πράγματα: αλκοόλ, αλκοόλ και ξανά αλκοόλ. Ωστόσο δεν θα σκεφτόμουν απαραίτητα ότι το αλκοόλ συμβάλλει στη σκληραγώγηση, ότι αντισταθμίζει τις συνέπειες της πενιχρής περιβολής ή ότι πιθανότατα καταπολεμά και τα βακτηρίδια. Πάντως βγάζει νόημα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι μετά από μερικά ποτήρια βότκα τα άτομα για τα οποία μιλάμε δεν συνειδητοποιούν πλέον ότι είναι σε ημίγυμνη κατάσταση.

https://www.watson.ch  Foto: rex dukas

Καθώς η Michelle περνάει τη βαφή στη ρίζα, μου λέει ότι το binge drinking –το βρετανικό ισοδύναμο του πίνω μέχρι τελικής πτώσης– λαμβάνει χώρα επίσης στις πλατείες και στα πεζοδρόμια, πάντα με τη συμβολή ποτού σε προσιτή τιμή από το κοντινό σούπερ μάρκετ. Η επίσκεψη στην pub είναι απλώς και μόνο η κορωνίδα της κραιπάλης, το αποκορύφωμα του σαββατιάτικου τουρ. Το ίδιο, λέει, ισχύει και όταν περιμένεις με τις ώρες για να μπεις στα clubs. Ο πολύτιμος χρόνος κατά την αναμονή στις ατελείωτες ουρές δεν πάει χαμένος και αξιοποιείται σωστά από τους θαμώνες, που καταναλώνουν αλκοόλ το οποίο κουβαλάν μαζί τους προκειμένου να μπουν στο κλίμα. Η Michelle λέει τα πράγματα με το όνομά τους: για να μην παγώσεις, απαιτείται μια περίτεχνη στρατηγική: όταν είσαι μεθυσμένη δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Το αλκοόλ ναρκώνει τον πόνο που προκαλείται από το κρύο. Γι’ αυτό χορεύεις σε ξέφρενους ρυθμούς και πίνεις μπόλικη βότκα. 

https://www.psychologytoday.com

Λίγο αργότερα η Michelle μου εκμυστηρεύεται κάτι το οποίο δεν σχολιάζω καθόλου επί μερικά λεπτά, μόνο και μόνο επειδή χρειάζομαι ακριβώς αυτά τα λεπτά για να εμπεδώσω εκείνο που μόλις άκουσα. Αν κατάλαβα καλά, τα κορίτσια που κάνουν αμάν και πώς για πάρτι τραβούν έναν άσο από το μανίκι τους για να καταπολεμήσουν το κρύο. Βέβαια ο όρος «μανίκι» στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί παράδοξο, διότι οι τιράντες τύπου σπαγγέτι δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο για άχρηστα μέρη ρούχων όπως είναι για παράδειγμα τα ζεστά μανίκια. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο άσος αυτός είναι ένα δοκιμασμένο γιατροσόφι που αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος και ονομάζεται θερμαντική αλοιφή. Για να είναι σίγουρες λοιπόν ότι θα αντέξουν το ξενύχτι, τουλάχιστον από πλευράς θερμοκρασίας, καταφεύγουν στην πολλά υποσχόμενη κρέμα και πασαλείβονται μ’ αυτή σ’ όλο το εκτεθειμένο σώμα. Η επίδραση του μέτρου είναι άμεση, διότι η κυκλοφορία του αίματος αυξάνεται και παράγεται έντονη θερμότητα, με αποτέλεσμα οι εξωτερικές πολικές θερμοκρασίες να μη τις αγγίζουν. Έτσι, καθώς υπάρχει γενική απαγόρευση πανωφοριού, σκούφου, κασκόλ και καλσόν, αυτή η κρέμα εξυπηρετεί μια χαρά. Η Michelle μου επισημαίνει ότι με τη βοήθεια της αλοιφής αντιμετωπίζεται ένα επιπλέον πρόβλημα: δεν χάνεις το παλτό σου. Στο τέλος του πάρτι, λέει, είναι όλοι τόσο happy –εγώ βέβαια λόγω της ποσότητας του αλκοόλ που καταναλώνεται στοιχηματίζω ότι ταιριάζει καλύτερα ένας άλλος όρος, το wasted, που σημαίνει έγινα πίτα ή και λιάρδα, γκολ, κουνουπίδι, λιώμα, τέλος πάντων όλες αυτές οι χαριτωμένες εκφράσεις που περιγράφουν μια όχι και τόσο χαριτωμένη κατάσταση, αλλά αυτό μάλλον και πάλι είναι δευτερεύουσας σημασίας σ’ αυτό το σημείο– είναι λοιπόν τόσο happy που δεν αντιλαμβάνονται πλέον οτιδήποτε έχει σχέση με ρούχα που έχουν αφήσει στο μπαρ ή ακόμη και στην γκαρνταρόμπα. Συνεπώς τα παρατούν εκεί, με αποτέλεσμα σε δύο μήνες η ντουλάπα τους να είναι πλέον άδεια. Σε αντίθεση όμως μ’ αυτές, αρκετοί ιδιοκτήτες club στο Λονδίνο έχουν στην κατοχή τους πολλά σικ γυναικεία πανωφόρια.

https://www.health.com

Φίλες που ζουν αρκετό καιρό στο Λονδίνο μου δίνουν μια άλλη εξήγηση για τούτο το φαινόμενο: Πηγαίνουν συχνά πυκνά στα μεγάλα γνωστά και ακριβά clubs οπότε γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι ψηλοτάκουνες γόβες και κοντά φορεματάκια είναι προϋπόθεση για την είσοδο, διότι διαφορετικά τρως πόρτα. Οι πορτιέρηδες δεν σε βάζουν μέσα ακόμη κι αν έχεις κάνει κράτηση τραπεζιού. Μου τονίζουν ότι ένα χειμερινό παλτό αποδεικνύεται σ’ αυτή την περίπτωση ολέθριο λάθος, απλά και μόνο επειδή δεν θεωρείται σικ. Όταν μια από την παρέα αντιλαμβάνεται την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, συμπληρώνει με ύφος: Χωρίς μίνι και χωρίς ψηλοτάκουνα απλά δεν μπαίνεις. Οι γυναίκες εδώ δεν έχουν άλλη επιλογή από το να φορέσουν τα καλοκαιρινά τους. Άσε που έχει απίστευτη ζέστη μέσα στα clubs… Στην ερώτησή μου αν για λόγους ισότητας των δύο φύλων υπάρχει στα clubs όμοιο dresscode και για τους άνδρες, δεν παίρνω απάντηση. Αντ’ αυτού με ρωτάει η φίλη μου:  Πώς και δεν πρόσεξες ότι οι άνδρες εδώ αρκετά συχνά φοράνε και το χειμώνα κοντά παντελονάκια και κοντομάνικα μπλουζάκια; Δίκιο έχει! Κόντρα στις πολικές θερμοκρασίες, και το “ισχυρό φύλο” κυκλοφορεί κάπου κάπου με καλοκαιρινή περιβολή όταν βγαίνει για μπαρότσαρκα το Σαββατόβραδο. Αρκετές φορές μάλιστα γίνομαι και μάρτυρας την ώρα που τα βγάζουν και συνεχίζουν και κυκλοφορούν γυμνοί, κρύβοντας μόνο με το μποξεράκι τα απόκρυφά τους. Εννοείται ότι είναι κουνουπίδι.

Tο ερώτημα αν αυτή η έλλειψη ευαισθησίας στο κρύο οφείλεται στην αλόγιστη κατανάλωση αλκοόλ ή στην απουσία κάλτσας από βρεφική ηλικία, ή ενδεχομένως και στα δύο, παραμένει ανοιχτό. Ένα είναι σίγουρο, ότι τους Βρετανούς, και όπως φαίνεται και τις Βρετανίδες, ακολουθεί η φήμη ότι διαθέτουν ιδιαίτερα αυξημένες αντοχές στο ποτό. Πιθανότατα τους ξεπερνούν μόνο οι Φινλανδοί, το λεξιλόγιο των οποίων διαθέτει τον όρο “Kalsarikännit“, ο οποίος θα μπορούσε να μεταφραστεί –αν έχεις το Θεό σου δηλαδή– «όταν τα πίνεις μόνος στο σπίτι φορώντας μονάχα εσώρουχα… οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις έξω». Είναι σαφές ότι μεταξύ αυτών των δύο λαών υπάρχει κάποιος παραλληλισμός, αν και ιστορικά μάλλον δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. Το κραιπάλιασμα, η διαβόητη κατανάλωση αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσης, θα πρέπει παρεμπιπτόντως να αποτελεί κοινό στοιχείο και για τις δύο χώρες.

https://twitter.com/hashtag/kalsarikännit

Ας επιστρέψουμε όμως στη Michelle και στη διαφωτιστική της εισήγηση περί των party girls της Βρετανίας: Στις πέντε η ώρα το πρωί συνήθως, το μετρό του Λονδίνου –με εξαίρεση μερικές γραμμές που κυκλοφορούν και τη νύχτα– αρχίζει να λειτουργεί και πάλι, έτσι ώστε οι μεθυσμένες κυρίες να μπορούν να κατευθυνθούν προς home και παρά το γεγονός ότι είναι κομμάτια να γεμίσουν την μπανιέρα ζεστό νερό. Απώτερος σκοπός όλου αυτού είναι η επαναφορά του παγωμένου πλέον σώματος στην πρότερή του κατάσταση. Μόνο τότε –και αν δεν έχουν κοιμηθεί ή πνιγεί μέσα στο ζεστό νερό της μπανιέρας– ξαπλώνουν στο κρεβάτι αγκαλιά με μια θερμοφόρα. Κατά τη διάρκεια όλης της επόμενης ημέρας προσπαθούν να συνέλθουν κάνοντας εισπνοές ατμών με ευκάλυπτο και πίνοντας αμέτρητες κούπες τσάι, διότι τη Δευτέρα θα πρέπει να πάνε πάλι στη δουλειά. Εκεί, οι συνάδελφοι περιμένουν με ανυπομονησία να μάθουν πόσο καταπληκτικά πέρασαν το ΠΣΚ και πόσο ξέφρενα πάρταραν. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που οι Βρετανοί επιμένουν να προετοιμάζουν με τέτοια επιμέλεια τα αχαλίνωτα μεθύσια τους, παρόλο που γνωρίζουν καλά και τις επίπονες συνέπειές τους… Άντε καλά!

https://www.verywellhealth.com

Από τότε που έκανα στο άλλο μου μισό λεπτομερή αναφορά και μοιράστηκα μαζί του αυτή τη διαφωτιστική ματιά στον βρετανικό κόσμο των πάρτι, δεν θεωρεί πια ότι ο χρόνος που περνάω στο κομμωτήριο πάει χαμένος. Να ’ναι καλά η Michelle και οι πληροφορίες της. Όταν πέφτουμε πλέον πάνω σε αστυνομικούς που μαζεύουν μεθυσμένους στο κέντρο του Λονδίνου δεν αντιδρούμε με τρόμο όπως παλιότερα, αλλά μόνο με μια έκφραση αηδίας ζωγραφισμένη στο πρόσωπο. Πολλές φορές λοιπόν αστυνομικοί ανακαλύπτουν μεθυσμένους λιπόθυμους μέσα σε κάποια αηδιαστική τουαλέτα, στο πάτωμα μιας pub που κολλάει από τη χυμένη μπίρα, στο κράσπεδο του πεζοδρομίου, στο σταθμό του tube ή και απλά στο δρόμο, πάντοτε ανάμεσα σε έναν σωρό από άδεια μπουκάλια. Το εγχείρημα να περιμαζέψεις ένα αναίσθητο άτομο που έχει απλωθεί φαρδύ πλατύ κάτω, συχνά μάλιστα με πενιχρή περιβολή, δηλαδή ημίγυμνο, αποδεικνύεται πολύ δύσκολο και απαιτεί τις ενωμένες δυνάμεις των αστυνομικών. Κάποια στιγμή οι ένστολοι καταφέρνουν να περάσουν τα μπράτσα του αναίσθητου ανθρώπου πάνω στους ώμους τους, έτσι ώστε να τον κρατούν ανάμεσά τους. Με το κεφάλι να κρέμεται προς τα κάτω, το μέχρι πριν από λίγο party animal απομακρύνεται, ενώ τα πόδια του σέρνονται χωρίς καμία αντίδραση στο έδαφος. 

https://viralgust.com

Επειδή λοιπόν έχουμε την τιμή να αντικρίζουμε αυτή την εικόνα αρκετά συχνά, σύντομα έπαψε να μας εντυπωσιάζει και απλά αναρωτιόμαστε γιατί κάποιος να υφίσταται αυτό τον εξευτελισμό. Ένα ομολογουμένως πολύ θλιβερό ερώτημα σχετικά με την αντοχή στο ποτό…

 

https://www.youtube.com/watch?v=IhyOFsl5lyU

 

https://www.youtube.com/watch?v=IhyOFsl5l

 

Μετάφραση από τα γερμανικά: Πελαγία Ξεπαπαδάκου

 

Φιλολογική επιμέλεια: Βασίλης Πάγκαλος

 

Copyright 2019 Christina Antoniadou / All rights reserved

 

Beitragsbild:https://www.watson.ch  Foto: rex dukas